Зоран Богетиќ: Знаеме ли како со коефициентот на обрт?

Управувањето со залихите е креативна и математичка задача која треба да обезбеди и ефикасност и диференцирање на пазарот. Доста сложен предизвик, особено за неуките, на кои не им е лесно да ги постигнат дадените цели. Лесното делистување на стоката со бавен обрт знае скапо да чини

На цена е стоката со брза излезност и добар обрт, што конкуренцијата меѓу себе ја следи и брзо ја копира. Како продажните објекти да работат во идентични амбиенти, со неодоливо слични купувачи. Меѓутоа, тука се занемарува важноста од препознавањето на специфичноста на локалната побарувачка и реалното влијание на конкретните лидери на размислувањето врз перцепцијата на продавницата и купувањето во неа. Патем, да забележиме дека лидерите на размислувањето честопати не се најредовните купувачи од кои продавницата го прави прометот, па повторно определувачки влијаат врз посетата и резултатите што се постигнуваат. Тогаш, каков ефект се постигнува со копирање на „некојаси таму" конкуренција и со занемарувањето на стоката со ретка продажба што ја преферираат најчестите купувачи на одреден малопродажен објект?

Поуката е дека треба да се почитува важноста на купувачот во конкретни објекти, меѓу кои лидерите на размислувањето најчесто не се и најголемите купувачи. А лидерите на размислувањето треба да се ценат, за следбениците да не се разбегаат. Мудрите, стари бакали овој проблем го решавале со паметење и ценење на секој купувач поединечно. Денешните софистицирани трговци предизвикот најдобро можат да го „исхендлаат" со добри програми за лојалност, кои со цел индивидуален третман на препознаените купувачи, значително ги надминуваат лимитираните дострели на линеарните попусти и другите „евтини" стимуланси. Линеарните акции, кои одат од продавница до продавница, од систем до систем, на другата страна стимулираат глупава примена на коефициентот на обрт како клучен селективен критериум. Така една глупост стимулира друга.